დამპალმა აგნოსტიკოსმა ხმა ამოიღო... უფრო სწორად აიმაღლა... და მოიტყუა რომ მას ისევე წამს ღმერთის როგორც ნებისმიერ მის გვერდით მდგომს ან არ მდგომს... და ამს ვერიავინ მიხვდა... ხო ხო ვერავინ... გარდა ერთისა... და ის ერთიც ბუნდოვნად.. ძალიან შორიდან... დიდი გზის შემდეგ... ახლა ქართულად... მაგრად ვერ ვარ, თან დაღლილი და თან რაღაცნაირი... უსიცოცხლო... ზუსტად შემეფერება... მარტო გარეკვა არაა საჭირო რამეს რომ მიხვდე, მთავარია შიგნიდან იყო, შიგნით შეხვიდე და შენში იგრძნო "ის" მერე ვეღარაფერი გაგაჩერებს.... ადამიანის როლის დაბლა დანარცხება არამგონია მომგებიანი იყოს... იმან (თითს ზევით ვიშვერ) დაიმახსოვროს ერთხელ და სამუდამოდ რომ თუ ჩვენ მის გარეშე დავიხოცებით, ის უბრალოდ ვერ იარსებებს ჩვენ გარეშე... და ქართული "საკაიFო" სიტყვა გარდაცვაება ოცნებად გაუხდება... ჩვენ მას უბრალოდ მოვკლავთ ჩვენში ძალიან მარტივად... ჩვენ მას დავივიწყებთ... და ამისთვის მე მჭირდება სწორად შერჩეული პოლიტიკა, ტირანი სახელმწიფოს სათავეში და კარგი პროკლამაციები... : ) არა რევოლუციას არ ვაპირებ. ნუ ჯერ ყოველ შემთხვევაში.
Mec davfrinav xolme.. grublebit...
No comments:
Post a Comment